Na jakie rodzaje możemy podzielić faktoring i dla kogo jest to najlepsze rozwiązanie?
Cieszy się on w naszym kraju coraz większą renomą. Jest to najlepsze wyjście dla przedsiębiorstw, które mają kontrahentów zwlekających z należnościami za faktury lub są zupełnie niewypłacalni.
Źródło: http://www.flickr.com
Faktoring opiera się na wykupieniu przez faktora zobowiązań od faktoranta, z tytułu sprzedawanych towarów lub usług. Polega on na skupowaniu tylko tych zobowiązań, jakich nie minął jeszcze termin płatności. Dzięki temu rozwiązaniu, biznesmen w szybki sposób może otrzymać należność za sprzedane towary lub usługi. Dzięki temu zachowana jest w przedsiębiorstwie płynność finansowa. Zmniejsza też niebezpieczeństwo powiązane z nieterminowym opłacaniem należności ze strony partnera. W faktoringowych transakcjach moglibyśmy wyróżnić trzech uczestników tego typu transakcji. Jest to faktor, którym zwykle jest instytucja bankowa albo instytucja zajmująca się wykupowaniem wierzytelności przedsiębiorcy. Zajmuje się też pełną obsługą danej należności. Stroną transakcji faktoringowej jest również faktorant. Jest to biznesmen, który swoje wierzytelności przekazuje firmie faktoringowej. Uzyskuje w ten sposób niezwłoczną należność za wykonaną usługę lub sprzedany towar. Trzecią stroną transakcji faktoringowej jest wierzyciel faktoringowy, który jest kontrahentem faktoranta. Jest on zobligowany do zapłaty określonej kwoty za otrzymaną fakturę za kupiony produkt lub usługę.
Źródło: http://www.flickr.com
Faktoring można by podzielić na właściwy oraz niewłaściwy.
Jeśli rozpatrywana tematyka okazała się dla Ciebie istotna i chcesz ją przestudiować również od innej strony, sprawdź więcej w witrynie (http://www.pl.gigroup.com/praca/sprzedaz/) – ona też ją przedstawia.
Faktoring właściwy opiera się na wykupieniu zobowiązań handlowych faktoranta wraz z ryzykiem powiązanym z jego niewypłacalnością. Tu to faktor pobiera należności od wierzyciela. Faktoring niewłaściwy jest to kupienie wierzytelności handlowych jednak bez niebezpieczeństwa związanego z niewypłacalnością wierzyciela.
Kiedy wierzyciel nie spłaci zobowiązań, obowiązek taki przechodzi na faktoranta. Będzie on musiał pokryć należność wobec faktora, nie będzie natomiast robił tego wierzyciel. Przedsiębiorca będzie mógł potem na swoją rękę dochodzić swych praw względem dłużnika.
Leave a Comment